‘DE TREIN NAAR BETLEHEM’ is de vierde musical die onder het dak van de Nieuwe Kerk gespeeld wordt.
Het begon in 2002 met een initiatief dat in de Protestantse Gemeente Rijswijk werd geboren. Al gauw sloten enthousiaste mensen uit de Katholieke Parochie zich daarbij aan. Gaandeweg werd de groep van zangers, acteurs en medewerkers steeds groter. Of ze wel of geen lid van een kerk waren was daarbij niet van belang.
De keuze voor de eerste musical viel op ‘JAKOB’, uitgegeven door SGO in Hoevelaken. Dat stuk vroeg om bewerking. Mensen die de bijbelse verhalen over Jakob kenden, misten belangrijke gebeurtenissen. Improviserend en spelend werden nieuwe ‘eigen’ scènes ontwikkeld. In februari 2003 stond ‘Jakob’ op de planken. Het resultaat van improvisaties verwerken tot tekst en mise-en-scène had de initiatiefnemers zoveel zelfvertrouwen gegeven dat ze de volgende musical helemaal op eigen kracht schreven.
De keuze voor de eerste musical viel op ‘JAKOB’, uitgegeven door SGO in Hoevelaken. Dat stuk vroeg om bewerking. Mensen die de bijbelse verhalen over Jakob kenden, misten belangrijke gebeurtenissen. Improviserend en spelend werden nieuwe ‘eigen’ scènes ontwikkeld. In februari 2003 stond ‘Jakob’ op de planken. Het resultaat van improvisaties verwerken tot tekst en mise-en-scène had de initiatiefnemers zoveel zelfvertrouwen gegeven dat ze de volgende musical helemaal op eigen kracht schreven.
In 2005 werd met succes de musical ‘MIRJAM’ gepresenteerd. Deze zus van Mozes was de hoofdpersoon in het verhaal over de bevrijding van het volk Israël uit Egypte. Dieptepunt in het drama was dat zij haar Egyptische geliefde daarbij verloor. Ze kwam aan het licht als een sterke vrouw die tegenspel bood de hang naar macht van haar broers Mozes en Aron. Een musical- traditie leek geboren. De verwachtingen groeiden mee, net als de eisen die de medewerkers zichzelf stelden. Een volgende musical mocht beslist niet voor de vorige onderdoen. Met die instelling begonnen zij in 2005 met de voorbereidingen voor ‘JONA’.
Dat stuk, uitgevoerd in 2007, vulde het bijbelse verhaal in met een ‘viswijf’ dat de moeder van Jona bleek te zijn, Fiona het meisje uit Nineve dat de walvis wilde redden en een beetje verliefd wordt op Jona, spelende kinderen, zeven gekleurde alter-ego’s die door Jona’s hoofd spoken, een vervelende loket-beambte, een klooster vol zeverende zangers, en een schip van zingende matrozen met een bulderende kapitein. Resultaat: daverend applaus. Net als na de vorige musicals gonsde het nog lang na en werd tussen de leuke herinneringen door de vraag hoorbaar: Wat is de volgende? En wanneer?
De eerste drie musicals hadden een bijbels figuur als hoofdpersoon. Wie aan deze producties meewerkten en wie de voorstellingen zagen zullen bij hun namen en bij het lezen van de bijbelverhalen nog lang de beelden uit de musicals daarbij blijven zien. Toch wilden de plannenmakers niet vervallen in een soort vanzelfsprekendheid en voor de vierde keer een bijbels hoofdpersoon kiezen.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad en er is zelfs een bijna compleet plan voor opgegeven, maar tenslotte werd duidelijk welk spoor gekozen moest worden: ‘DE TREIN NAAR BETLEHEM’. Een kerstmusical vol ‘gewone’ mensen, in hun alledaagsheid en dus ook in hun onthutsende argeloosheid, hun haat en hun liefde, zorgen en ambities, teleurstelling en hoop. En midden tussen die mensen .. wordt het Kind geboren.
‘DE TREIN NAAR BETLEHEM’ 22, 23 en 24 december 2009, Nieuwe Kerk Rijswijk.
Meint Wind - Regisseur
.JPG)
