Het is voorbij, de repetities, het harde werken samen, het steeds opnieuw proberen om de juiste toon en expressie te vinden. Het is voorbij, de momenten van groot plezier, elkaar helpen en stimuleren, het ontwerpen, zagen, bouwen, koffiezetten, grimeren, kostuumnaaien, schrijven, componeren, lichtplan maken, geluidstechniek regelen, financiën rond maken, affiches ontwerpen, veiligheidsvoorzieningen treffen, hobbels nemen, probleempjes oplossen, organiseren, coördineren, en weer.. repeteren. Gelukkig hebben al de mensen die er maandenlang mee bezig waren zo goed hun werk gedaan, dat de toeschouwers de indruk kregen dat ‘de trein naar Betlehem’ bijna als vanzelf liep. Natuurlijk was dat niet waar. Zonder de engelen op het dak was die trein niet eens van z’n plek gekomen. En zonder al die andere ‘engelen’ was er niets van terecht gekomen.
Toch vreemd, dat die trein nooit in B. is aangekomen? Het is maar hoe je het bekijkt. Het Kind is niet ‘gelokaliseerd’, maar is overal van betekenis; zelfs in een forensentrein, toch? En tussen de mensen, die levenslang ‘onderweg’zijn, toch? Het is voorbij, de musical. Niet voorbij is wat er van naklinkt in gesprekken, herinneringen, beelden. En de aanwezigheid van dat Kind is al helemaal niet voorbij. Hij groeit op, wordt mens, is onder ons als een voortdurend appèl, een vraag, een uitgestoken hand, of een vragend opgehouden hand. Ik hoop voor iedereen dat je hem in 2010 vaak zult ontmoeten. Hij ziet er gewoon uit als een van die mensen in de trein, zoals je buurman, je buurvrouw, of als het gezicht dat je ’s morgens in de spiegel ziet. Er zijn mensen die geloven dat je in al die gezichten iets kunt zien oplichten van het gezicht van God. Dat kan een boeiend jaar worden, dus. Ik wens het u en jou van harte toe.
Mag ik nog één keer? Alle mensen die hebben gewerkt aan ‘de trein naar Betlehem’ heel, heel hartelijk danken voor hun fantastische inspanning! Wát een ploeg! Jullie gaven allemaal licht in de Betlehem-express! Bedankt
En ook nog één keer, voor deze keer? Bedankt gemeente die ruimte geeft aan zó’n theaterproject! En bedankt, bedrijf dat ruimte gaf voor het bouwen van zó’n groot decor, en het accepteren van zóveel zaagsel!
Meint Wind
